Bazen, hatta çoğu zaman bir şarkıyı onlarca defa art arda dinleyiveriyor insan. Tek başına. Işıkları sönmüş hanende. Belli ki, kırılgan ruhuna dokunan bir şarkıya rastladığında, mayan da tam kıvamına gelmişsse; koyveriyorsun o an tüm savunma/ direnç mekanizmalarını. Gün doğar, ertesi güne uyanırız. Geçirdiğimiz geceyi, kafamızda harıl harıl çevirdiğimiz düşünce, soru, durumları hatırlarız da, gündelik koşuşturmacayı bahane edip siliverir gibi yaparız zihnimizden. En son ağzım