Terapötik Pozlar 1

“Terapötik pozlar tam nedir, ne değildir?” diye soran, merak edenler için yazıyorum bu post’u.

Öncelikle, terapötik kelimesi günümüzde yaygın kullanılmakla beraber, eğitmen ya da pozları deneyimleyen kişi için kelimenin anlamında farklı mana ya da/ve beklentiler olabilir.

Kendi güncemde, terapötik pozlar, bedende daha minimal, mikroskobik bir gözlem/tanıklık için çaba sarf etmeyen hareketler sayesinde “propriosepsiyon” (kendine has algı türü ya da beden hareketindeki 6. duyu, farkındalık) algısı üzerine çalışmaktadır. Pozlar, zemini iş birlikteliğine davet ederek bırakma, salma eylemini esas alır ve pratik yapanın kendi gözlem ve hissiyatını ön plana çıkarır. Pozların etkilerinin -bence en büyük katkısı- algı sisteminin ne kadar derin olduğunu hissettirmesi ve bedendeki enerjinin dışa açılarak ne kadar enginleşebileceğini (expansion - açılma) göstermesi. Olduğumuzu sandığımızdan daha da fazlayız aslında, ve parçalanmış ve dağılmış bir zihinle değil. Beden, yek bir organizasyondur, bütüncüldür; ayrık değildir.

“Deneyimlenmemiş bilgi, bilgi değildir!” ne de olsa.

Eğitimdeki Terapötik Pozlar; Alexander, Feldenkrais, Fasya Terapi gibi hareket tekniklerinden oluşturulmuşsa da, bazı çağdaş dans teknikleri ve bunların alt unsurlarından da derlenerek hazırlanmıştır. Önceden de dediğim gibi, bu pozlar salt yoga asanaları değildir. Lakin, zihin-beden bütünlüğünü kazandıran, keşfettiren, bilincin uyuyan algı fakültelerini uyandıran pozlardır. Amaç, duyumsal algı alanının genişlemesi olduğundan; restoratif yoga ve yoga nidra uygulamalarından da bu amaca hizmet eden bazı pozlar ödünç alınmıştır.

Pozlar üç grupta toplanmıştır:

- Omurga bütünlüğü

- Alt beden (kalça ve sakroiliak eklemleri)

- Üst beden (omuzlar, kürek kemikleri ve kollar)